Εδώ και αρκετά χρόνια, με την μεγάλη πρόοδο της Αναισθησιολογίας, της Νευροφυσιολογίας και της Νευροχειρουργικής, είναι εφικτό, αλλά και εξαιρετικά ωφέλιμο για τον ασθενή σε συγκεκριμένες χειρουργικές επεμβάσεις, να γίνονται επεμβάσεις στον εγκέφαλο χωρίς γενική αναισθησία.
Αυτό είναι τεχνικά εφικτό, λόγω ενός πραγματικά εντυπωσιακού γεγονότος: Ο ίδιος ο εγκέφαλος, δεν «αισθάνεται» τίποτα! Οπότε αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, αν με κάποιο τρόπο, φτάσουμε ως εκεί (ανοίγοντας τις ανατομικές δομές που τον προστατεύουν, όπως το οστό του κρανίου για παράδειγμα), χωρίς να προκαλέσουμε πόνο, τότε μπορούμε να αφαιρέσουμε μέσα από τον εγκέφαλο μια βλάβη (έναν όγκο για παράδειγμα), χωρίς να τραυματίσουμε τα ευαίσθητα νευρωνικά κυκλώματα που ελέγχουν ζωτικές λειτουργίες, όπως την ομιλία, την κατανόηση του λόγου, την κίνηση του σώματος κλπ.
Όταν αυτή η γνώση συνδυαστεί με την χρήση της τεχνολογίας του νευροπλοηγού (ένα σύστημα που μας κατευθύνει μέσα στο χειρουργείο, σε πραγματικό χρόνο, σε προκαθορισμένο ανατομικό σημείο μέσα στον εγκέφαλο), τότε, με μια ελάχιστα επέμβαση, μπορούμε πραγματικά να επιτύχουμε θαυμαστά χειρουργικά αποτελέσματα χωρίς σημαντικούς κινδύνους για την υγεία και την νευρολογική κατάσταση του ασθενούς.
Ίσως να έχετε δει ντοκιμαντέρ όπου ο χειρουργός επεμβαίνει στον εγκέφαλο ενός ασθενούς, ενώ αυτός μιλάει, παίζει κάποιο μουσικό όργανο, τραγουδάει, ή κινεί τα άκρα του. Το νόημα μιας τέτοιας επέμβασης δεν είναι να δείξουμε ότι είναι τεχνικά εφικτό ή να εντυπωσιάσουμε με την πρόοδο της επιστήμης. Το νόημα είναι ότι η περιοχή της βλάβης βρίσκεται πολύ κοντά σε μια σημαντική λειτουργική περιοχή του εγκεφάλου, που ελέγχει μια πολύ σημαντική δραστηριότητα, όπως η λεπτή κίνηση των δακτύλων. Έτσι, ένας μουσικός, μετά από την επέμβαση αφαίρεσης της πάσχουσας περιοχής, μπορεί να συνεχίσει την επαγγελματική του δραστηριότητα και να διατηρήσει τις σπουδαίες ικανότητες που έχει αποκτήσει με πολύ κόπο στη διάρκεια της ζωής του.
