Ο ασθενής που βρίσκεται σε καταστολή, είτε στο χειρουργείο είτε στη μονάδα εντατικής θεραπείας, δεν μπορεί να εξεταστεί νευρολογικά και έτσι μπορεί να εξελίσσεται μια ενδοκρανιακή επιπλοκή χωρίς αυτή να γίνεται αντιληπτή από τους γιατρούς. Αν όμως παρακολουθούνται φυσικές παράμετροι, όπως η ενδοκράνια πίεση, το οξυγόνο, το διοξείδιο του άνθρακα, η θερμοκρασία και ο μεταβολισμός του εγκεφαλικού ιστού, τότε μπορεί εγκαίρως να διαγνωστεί μια επιπλοκή και συχνά να αντιμετωπιστεί με τη κατάλληλη θεραπεία (φαρμακευτική αγωγή ή χειρουργική αποσυμπίεση του εγκεφάλου). Η νευροπαραμέτρηση, δηλαδή η συνεχής καταγραφή των παραμέτρων αυτών, έχει σώσει τη ζωή πολλών ασθενών, που αλλιώς είτε θα πέθαιναν είτε θα πάθαιναν σοβαρή και μόνιμη νευρολογική βλάβη, χωρίς τη χρήση των μεθόδων αυτών.